تأثیر پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی بر فشارخون و ضربان قلب مردان جوان

چکیده: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی بر پاسخ فشارخون و ضربان قلب مردان جوان بود. بدین منظور 12 مرد سالم با میانگین سن 2/2 3/25 سال، قد 9/6 1/176 سانتی متر، وزن 9/6 1/76 کیلوگرم، شاخص توده بدن 9/1 6/24 (kg/m2)، درصد چربی 4 2/12 بود. آزمودنی ها سه پروتکل فعالیت مقاومتی، شامل پروتکل قدرتی (3 ست 4 الی 5 تکراری با 85% یک تکرار بیشینه و 3 دقیقه استراحت بین ست ها و حرکات)، پروتکل هایپرتروفی (3 ست 10 تکراری با 70% یک تکرار بیشینه و 2 دقیقه استراحت بین ست ها و حرکات) و پروتکل قدرتی ـ استقامتی (3 ست 15 تکراری با 55% یک تکرار بیشینه و 1 دقیقه استراحت بین ست ها و حرکات) را در سه جلسه مجزا و به فاصله یک هفته از هم به صورت تصادفی اجرا کردند. در هر جلسه دوبار قبل و بلافاصله پس از اتمام فعالیت و در پروتکل هایپرتروفی بعد از هر حرکت که شامل لت پول، پرس پا، پرس سینه، فلکشن، زانو، پرس نظامی، اکستنشن زانو و پارویی فشارخون و ضربان قلب اندازه گیری شدند. برای مقایسه داده های مربوط به پروتکل های مختلف فعالیت مقاومتی از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه مکرر (2×3) استفاده شد. یافته ها نشان داد که صرف نظر از نوع فعالیت مقاومتی، فشارخون سیستولیک بعد از سه نوع فعالیت مقاومتی افزایش معنی داری داشت (p<0/05)، آنالیز آماری داده ها نشان داد که بین اثر پروتکل های مختلف فعالیت مقاومتی بر فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و میانگین فشارخون شریانی تفاوت معنی داری وجود ندارد (p>0/05). ولی بین اثر پروتکل ها بر ضربان قلب و بین حرکات مختلف فعالیت مقاومتی بر فشارخون سیستولیک و ضربان قلب تفاوت معنی داری وجود دارد (p<0/05). براساس نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که پروتکل های مختلف فعالیت مقاومتی از جمله قدرتی، هایپرتروفی و قدرتی ـ استقامتی به شکل مشابهی فشارخون را افزایش می دهند، اما حرکات مختلف با وزنه اثرات متفاوتی بر فشارخون دارند.